Bier aan de rijsttafel

Bier aan tafel: de gewoonste zaak van de wereld is het nog niet, maar steeds vaker vinden er proeverijen plaats waarbij diverse bieren met diverse gerechten worden gecombineerd. De mogelijkheden zijn eindeloos. Voor elk bier is een gerecht en andersom – vaak wel meer. Een mooie proefavond vond onlangs plaats bij ‘In de Wildeman’ waar een Indische rijsttafel door zes bieren werd begeleid. Een mooie proefavond? Het werd ronduit genieten!

Elaine Olsthoorn en Esther Bruijn vormen samen het catering duo ‘Keet = Kool’ en bevrouwen de bar van In de Wildeman. Ze brachten al eens eerder de Indische keuken en bier samen – dat kunststukje werd herhaald om de verhernieuwde bierkaart van het café extra luister bij te zetten. Esther nam de gerechten voor haar rekening en Elaine zocht er de bieren bij. De keus viel uiteindelijk op twee stijlen: Saison en India Pale Ale begeleidden de gerechten. Een dappere keus: pittige gerechten combineren met hoppige bieren betekent dat de intensiteit wordt versterkt, en voor sommige mensen kan dat te veel zijn. De veilige keus (pittige gerechten met witbier, Dortmunder of Amber Ale) garandeert dat de moutcomponent het ‘heet’ van de pepers absorbeert en deels neutraliseert. Deze keuze was dus dapper en gedurfd maar pakte prima uit.

wildeman1

De aftrap kwam met Soto Ayam, een stevig gevulde kippensoep, en Brooklyn ½ Ale. De ½ Ale is een klassieke Saison van slechts 3,4% alcohol per volume met onder andere Amarillo en Sorachi Ace hop: beide zeer aromatisch en met duidelijke citrustonen. Een klein feestje bij de Soto Ayam die zodanig rijk gevuld was dat er best een begeleider mocht zijn. Normaal is soep met een begeleidend drankje net zoiets als douchen met je sokken aan: het kan, ja. Het kan.

Vuurwerk was er al snel: de lemper met makreel werd geserveerd met Meantime Yakima Red Ale. De lemper (rolletje kleefrijst, doorgaans met vleesvulling – de makreel is een goede trouvaille) was subtiel voorzien van die typische zoet-zure saus (chilisaus of vlammetjes saus) en hier schuilde het geheim. Juist deze smaakcomponent verbond het intens moutige element van het bier wonderschoon met de makreel en de rijst die natuurlijk licht met kokos op smaak was gebracht. Echt pittig werd het niet, ook al stond er ruimschoots sambal op tafel voor wie wilde, maar het zou hier overbodig zijn geweest: een klasse combinatie! Hier gebeurde waar je naar zoekt, het bier haalde smaken uit het eten ‘omhoog’ en het eten bracht smaken uit het bier naar voren die je eerst niet proefde. Het geheel was met recht meer dan de som der delen.
rendangDatzelfde gold de Rendang met Anchor IPA. Alle gerechten waren ‘licht pittig’ gehouden dus hier mopperde een enkeling wat – daarom dus die sambal op tafel. Het fijne van Anchor IPA is dan wel dat het weliswaar aan de Amerikaanse westkust wordt gebrouwen, maar bepaald geen ‘in your face’ Westcoast IPA is. Hij neigt eerder naar de klassieke Engelse IPA, waar mout een veel belangrijker onderdeel van de smaak vormt. Dat gezegd hebbend: de combinatie was top, en had ik nog eens kunnen opscheppen, ik had het gedaan. Maar dat kon niet.

Twee Saisons van Oersoep – Blanco en En Garde! – kwamen aan tafel met Gado Gado en Babi Roedjak. Ik vond eerlijk gezegd twee bieren tegelijkertijd teveel van het goede. Daarbij heeft de Blanco naar mijn smaak te veel fruitigheid van witbier om met deze gerechten te combineren: het maakt het allemaal wat wee, zeg maar. De En Garde! daarentegen haalde zowel bij de groente als het varken onvermoede smaakelementen naar boven. Mooi werk.

kip

Het laatste gerecht waarbij bier werd geserveerd was Ayam Rica Rica. Nu wordt de kip dan meestal geroosterd, maar in deze variant werd hij gestoofd met genoeg sambalsaus; als begeleider had de Thornbridge Jaipur IPA geen enkele moeite de zaak in balans te houden. Ik persoonlijk houd dan wel van het feit dat hop en peper elkaar versterken: niet dat het dubbelheet wordt, maar de intensiteit wordt opgevoerd. Uiteindelijk heb je dan de rijst om, indien gewenst, een ‘blussend’ effect te geven.

Het toetje kende dus geen bier – jammer, het was mogelijk geweest – en dat kwam omdat de dames hun mango likeur schaamteloos plugden. Indonesische cupcakes (cakejes met spekkoekkruiden, alweer zo’n leuke vondst) met cocos ijs, zelfgemaakte mango siroop en Mango Madness likeur. De laatste werd aangekondigd als Mango Mania en dan weet u het wel: we zijn er nog steeds niet over uit hoe het heten moet. Maakt ook niet uit, het is geen bier. Wel hebben we weer heel wat mooie en inspirerende smaakcombinaties leren kennen!

2 Comments
  • Sietse Kingma
    augustus 7, 2015

    Nice! Volgende keer (?) schuif ik graag aan!

    • Esther
      augustus 17, 2015

      Hoi! Als je dat echt wilt, dan zou ik jezelf ‘bevrienden’ met onze fb pagina, te vinden onder Keet=Kool. En, als ik dan toch bezig ben ;-), de site van de Wildeman in de gaten houden, want ook hier wordt aangekondigd wanneer de volgende pairing is. Succes ermee en hopelijk tot de volgende x!
      En, ik weet niet of Rick dit ook leest, maar: dankje Rick, voor de mooie woorden die je aan onze pairings hebt toegekend!

Laat een antwoord achter aan Esther Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *