‘Het is dus toch zover gekomen’, zong Ernst Jansz van Doe Maar in ‘Belle Hélène’. Onwillekeurig speelde dat deuntje door mijn hoofd toen ruim zes jaar geleden de stichting ‘Week van het Nederlands Bier’ werd opgericht. Een – zeker voor die tijd – onwaarschijnlijk gezelschap sloeg de handen ineen om de promotie van Nederlands bier ferm ter hand te nemen. Met het eerste lustrum onder de riem maken we een mooie balans op!

Na de brouwers en bierdrinkers kwamen de kwarketers – en nu dan de muzikanten

De Stichting wilde vooral een inspirerende paraplu zijn, waaronder iedereen activiteiten kon ontplooien die een verstandige consumptie van in Nederland gebrouwen bier propageerden of anderszins de vaderlandse bier cultuur promoten. Veel meer kon ook niet, vanwege het brede karakter van de deelnemers. En veel meer kan nog steeds niet – maar dat maakt de prestatie er niet minder op. Sterker, er zijn veel dingen waar ik trots op ben, maar de bijdrage die ik met Bier&cO aan deze Week en Stichting heb geleverd staat zeker in de Top-3. Dat we alleen al producenten (van groot tot klein), belanghebbenden vanuit de Horeca, consumentenhoek, biermedia en handel bijeen wisten te brengen – en te houden! – was een prestatie van formaat. Tot dan toe voer iedere bloedgroep zijn eigen koers.

Marco Philipsen bood de Mitra Award voor ‘Beste Nederlands Bier’ aan: de over-all winnaar van Dutch Beer Challenge. Brouwerij Bruut was beduusd.

Het ‘Nederlands Bierproeffestival’, traditioneel het openingsevenement van De Week van het Nederlandse Bier, beleefde dus ook haar eerste lustrum. En om met die goeie ouwe Sepp Blatter te spreken: ‘dit bierproeffestival was het beste ooit!’ Waar wij het in het eerste jaar nog lastig hadden om 30 brouwerijen te vinden die wilden deelnemen, moeten we nu mensen teleurstellen (en stonden bijna vijftig brouwers!). De sfeer was opperbest, maar het meest in het oog springende is en blijft de transformatie die het publiek heeft doorgemaakt. Met een geschatte gemiddelde leeftijd van begin dertig en een harmonieuze verdeling qua geslacht doet het publiek in niets denken aan wat je tien jaar geleden bij iets dergelijks zag: dat waren onveranderlijk dikbuikige, overmatig en ongestyled behaarde, sandalen-met-wittte-tennissok dragende bierfanaten die in een meer of minder bevlekt T-shirt van een obscuur buitenlands bierfestival een beduimeld notitieblokje meezeulden in stoffen schoudertas. En dan had je ook nog de mannen natuurlijk – ver in de meerderheid, maar in een gelijkaardig uniform. Daarvan is nu vrijwel geen sprake meer – al blijft het wel een blank onderonsje, hetgeen mij verbaast. Hoe zou dat komen – iemand?

Steve Gammage van Bronckhorster Brewing Company schonk zijn eigen bieren

Het Nederlands Bierproeffestival heeft enkele duizenden bezoekers getrokken die hebben genoten van het aanbod van een dwarsdoorsnede van de Nederlandse brouwers. Zodoende heeft de diversiteit van de Nederlandse biercultuur zich optimaal kunnen tonen. De Nederlandse biercultuur, die tegenwoordig kwalitatief tot de wereldtop behoort, zat zo’n zes jaar geleden vrijwel op slot. De groei van openheid en benaderbaarheid, vertrouwen, creativiteit, kwaliteit, diversiteit en vooral professionaliteit van brouwend Nederland is deels te danken aan dit Bierproeffestival en de Stichting erachter. Het buitenland neemt een voorbeeld aan dit hele verhaal, waarin uiteindelijk een hele sector de handen ineen slaat – en ineengeslagen houdt. Niet alleen is het slot van de deur, de sector heeft haar eigen succes gecreëerd en omstandigheden geschapen waardoor de toekomst van Nederland Bierland er smakelijk en rooskleurig uitziet.

Aankomend weekeinde kunt u de Open Brouwerij Dagen bezoeken, als afsluitend evenement van De Week van het Nederlandse Bier. Ook dit kan u zeker aan raden: tegenwoordig heeft iedereen wel een brouwerij in de buurt! En dan gaan de wedkantoren open: hoeveel brouwerijen zullen we in Nederland hebben bij de Zesde Week, in 2017?

Buiten was het druk met proeven. Ook was er de rokersruimte.