Vroeger was alles beter. Je wist in elk geval waar je aan toe was. Zo was het volstrekt normaal dat als de hoofdprocureur om vijf uur ’s middags de grootboeken sloot meer dan de helft van het kantoorpersoneel een glas bier ging drinken, op weg naar huis en de warme maaltijd die stipt om zes uur werd geserveerd. In het café trof je enkele bekenden en daar besprak je sport en politiek mee. Daarna ging je naar huis.
Dit is de man. Dit is z’n bier. De Amstel-reclame van eind jaren zestig hoefde er niet eens over na te denken of er een vrouw in het filmpje thuishoorde. Vrouwen dronken geen bier – als ze überhaupt al dronken. Het was nog de tijd dat je, als vrouw alleen, niet zomaar een café in kon gaan. Tot in de jaren zeventig werd een vrouw die geen Heilsoldate was, of niet ‘onder begeleiding’, bij Café Hoppe geadviseerd rechtsomkeert te maken. Volhardende types kregen daarbij ‘hulp’.

Sneuvelt er nog wel eens iemand? Even uitleggen: ‘sneuvelen’ is het als je, alle goede voornemens ten spijt, iets langer aan de tap blijft hangen dan je van plan was. Het kan uren duren. Enkele tientallen jaren geleden maakte je daar als man geen afspraken over. Je wist wanneer de borden op tafel kwamen, maar dat was op zich geen reden er dan zelf ook te zijn. Per slot van rekening bracht jij het geld binnen – dus je bepaalde zelf wanneer je dat kwam inleveren.
En dus ‘sneuvelde’ er wel eens iemand. Doe dat vandaag de dag en je hele huwelijk sneuvelt mee. In die tijd belde moeder de vrouw rond kwart voor zeven voorzichtig naar het café, de verpieterende piepers en het nukkend kroost in het gareel houdend. De kelner kon zich bij je beschrijving geen bekende gast voorstellen en schonk nog eens in. In het ergste geval stond je vrouw vijf minuten later aan de bar en mepte je met de deegroller alsnog naar huis. Had je de volgende dag een sterk verhaal, achter het grootboek.

Nee, vroeger was niet alles beter – maar je wist waar je aan toe was. Dit was jij, en dat was je bier.

MannenbierTip
Wie een glimp wil opvangen van zo’n ouderwets ‘mannenbolwerk’, die gaat eens naar ‘De Ster (voorheen Van Klaveren)’ op de Martelaarsgracht – rond het bitteruur. Witzen en rondjes vliegen razendsnel door de ruimte en afzeiken is er kunst met een grote K. De hoefijzervormige bar wordt aan beide zijden – letterlijk – bemand. Soms sneuvelt er iemand.