Het kan mij niet gek genoeg zijn, de experimenten die sommige brouwers ons voorschotelen. En hoewel ik soms schamper over bieren die uit meer dan tien ingrediënten zijn samengesteld, wil ik alles proberen. Het meeste respect heb ik voor bieren die, hoe bruut ze ook mogen klinken, uitblinken in balans en harmonie – dat zijn de échte grote bieren. Op de keper beschouwd laten eigentijdse brouwers het daar vaak liggen (hout gelagerd bier moet niet het gevoel geven alsof je heel hard met een eikenhouten knuppel wordt geslagen) en zijn het juist ‘klassieke’ bieren die dat tot in de puntjes beheersen. Als daar mee wordt geëxperimenteerd sta ik vooraan!
Eerst een felicitatie aan de Lindeboom Bierbrouwerij. Haar Gouverneur Blond werd onlangs onderscheiden met een gouden medaille – en niet zomaar een, het is de European Beer Star die tijdens de Brau Beviale wordt uitgereikt. In de categorie Belgisch Blond Ale werd Gouverneur boven alle andere deelnemers verkozen en geprezen ‘om de volle smaak, de subtiele bitterheid en de fruitige afdronk’ waarmee het als schoolvoorbeeld voor bieren in deze stijl wordt gesteld. Deze gouden medaille is een zeldzaamheid en daarmee een reusachtige pluim in de hoed van het team van Lindeboom Bierbrouwerij – bovendien wordt hier een Nederlandse klassieker gehuldigd!
Dan vond de Horeca Expo in Gent plaats, misschien wel de meest toonaangevende Horeca beurs van Europa. Opvallend te zien dat het er zwart zag van Nederlandse ondernemers die juist hier inspiratie opdoen en diverse producten inkopen – waar laten de HORECAVA en BBB het liggen? Vrijwel alle toonaangevende Belgische brouwerijen waren er te vinden (en te proeven), en ook hier sprongen enkele bieren er uit!
Allereerst proefde ik Carolus Indulgence van Brouwerij Het Anker: dit is de Cuvée van de Keizer Blauw 2015, aangevuld met zo’n 2% Anker whisky. Cuvée van de Keizer Blauw is al een zeldzaam mooi bier (het wordt slechts eenmaal per jaar gebrouwen) maar met deze toevoeging stijgt het boven zichzelf uit. Anders dan je verwachten zou ‘versterkt’ de whisky niet, maar haalt het smaken van diep rood fruit, vanille en zoethout naar voren – het legt accenten in het bier die anders onderbelicht zouden blijven. Een Belgisch kunststukje dat ik je zeker aanbeveel te proeven.
Een andere verrassing was de Delirium Christmas van Brouwerij Huyghe. Voor mij staat deze brouwerij in de top-vijf van België en zeker als het gaat om het beheersen van de kunst om topzware bieren toch doordrinkbaar en lichtvoetig te laten zijn. Delirium Christmas is hierop geen uitzondering en een van de beste in zijn soort – het zal in Nederland verkrijgbaar zijn, en is weer een aanrader!
Dan was daar de Chimay Blauw die op eikenhout is gelagerd. Kan het nog gekker worden, trappisten die gaan experimenteren met hun klassiekers? Ook dit is een 100% aanrader, hoewel de eerste ‘batch’ al compleet uitverkocht lijkt. Er komen verschillende nieuwe interpretaties aan, onder andere met cognac vaten en vaten van kastanje hout. Tonen van vanille paren met de diepe houtachtige tannine en voegen zich lieflijk met de toch al intense roodfruit smaken die Chimay Blauw karakteriseren. Naar verluid is een experiment om met ongehopt wort van Chimay Blauw whisky te maken in de kiem gesmoord: er liggen enkele tientallen vaten te rijpen, maar de broeders trappist vinden dit toch een beetje te ver gaan – en zij hebben altijd het laatste woord. Benieuwd wat er uiteindelijk met de drank gebeuren gaat nu het niet officieel op de markt vermag te komen.
De klap op mijn vuurpijl was de Boon Black Label, een geuze van 7% alcohol per volume en een vergistingsgraad die bijna 100% bedraagt! Jos Boon, de zoon van Lambic-legende Frank Boon, vertelde dat dit misschien de laatste Geuze van Boon is die deels is gemaakt met lambic uit het oude brouwhuis: 99% van de blend komt uit de nieuwe brouwzaal. Geuze is altijd een mengeling van oude en jonge lambic – en Brouwerij Boon is misschien wel de Meester in het maken van deze mengsels. Jos loopt al rond in de brouwerij zolang als hij lopen kan, en heeft natuurlijk alle kneepjes van zijn vader geleerd – daarbij was hij de laatste afstudeer student van de beroemde professor Delvaux aan de Universiteit van Leuven. We gaan nog veel mooie, klassieke bieren zien van Jos, en Brouwerij Boon. Deze Black Label is misschien wel de zachtste, droogste en meest verrassende Oude Geuze die u ooit gehad heeft. Nog even en dan verkrijgbaar in Nederland – misschien wel het meest klassieke en tegelijkertijd experimentele bier denkbaar dat zeker nooit verloren gaat, daar zorgt de familielijn Boon wel voor!
Leave a Reply