“Een vliegende kraai vangt altijd wat” – het is een gevleugelde uitspraak van mijn Chief bij Bier&cO, Gaius Voûte. Als bierambassadeur werk ik daar met veel plezier, en probeer ik te vangen wat ik kan. Zo af en toe vliegt er een gebraden gans in de bek – excuseer mij de gemakkelijke woordspeling. De gebraden gans in kwestie vloog mij de bek in op de Facebook pagina Beer Geeks en betrof de crowdfundactie van Brouwerij De Goede & De Stoute.

Gelikte marketing
Deze brouwerij, waarvan de naamgeving in nevelen gehuld is (het lijkt geen verwijzing naar de oprichters, want die heten Piet Tirion en Pieter van Doorn, terwijl marketeer Ingmar van der Zee en ene Nico Koopman ook hun rol spelen) zegt dat zij “In de afgelopen twee jaar de gastronomische brouwer van Nederland geworden is”. In een uitzonderlijk gelikt filmpje dat de crowdfunding ondersteunt roept men verder: “We creëren een totaalbeleving. We zijn meer dan een bier alleen, we zijn een lifestyle met mensen die van eten en drinken houden.” Het prospectus zwatelt op vergelijkbare wijze eindeloos door.
Overigens rept men van een vijfde medewerker, maar de kans dat hij De Goede & De Stoute heet acht ik gering. Genoeg gelachen – er valt weinig te lachen, overigens. En dat vind ik om twee redenen: de gedachtegang van bier brouwen, speciaal bedoeld voor fine dining en haute cuisine, vind ik onzinnig – daarbij lijkt mij de crowdfunding een zeer risicovolle te zijn.

Bier aan tafel
Vooropgesteld: ik ben brouwer noch chef. Wel heb ik de afgelopen jaren aardig wat praktijkervaring opgedaan bij het combineren van gerechten en drank, met een specialisme in bier. Mijn uitgangspunt: het gerecht staat centraal, en daar zoek je een passende begeleider bij. Natuurlijk: je kunt prima een gerecht bedenken dat optimaal combineert bij een drank, maar dit is niet de gebruikelijke praktijk. Vrijwel elke chef zal een sommelier die vraagt “een gerecht te bedenken bij deze drank” onverwijld met de hakbijl de keuken uit jagen, terug naar de kelder waar hij hoort. Het betekent namelijk dat bij een drank – bier in dit geval – slechts enkele gerechten passen, afgestemd op die drank. Dat wordt een saaie menukaart.

De beste combinaties ontstaan als er een totale harmonie is (dezelfde smaken in gerecht en begeleidende drank tillen elkaar naar een nog hoger niveau), of als er een spannend ‘conflict’ is dat uiteindelijk ook voor dat harmonieuze effect zorgt. Dit is de essentie en basis van smaakcombinaties maken. Stel je het gerecht centraal, dan vind je tientallen wijnen, bieren, kombucha’s of theeën die, elk op hun eigen manier, het 1+1=3 effect geven – ook wel de ‘++ combinatie’ genoemd; het gerecht haalt iets uit het bier en omgekeerd waardoor er ‘meer’ ontstaat.

Deze gedachtegang maakt dat in essentie elk bier ergens een rol aan tafel spelen kan. Zo pairt zelfs Bud Light – mooi bij een broodje gebakken lucht – of ander pils van een mondiale grootbrouwer wel ergens mee. Elk bier heeft zijn eigen smaakprofiel, dat samengesteld is uit de basissmaken, aroma’s en het mondgevoel. Maar: een bier heeft dus slechts een smaakprofiel. Dat kan prima bij verschillende gerechten werken, telkens op een andere manier. Bij het maken van combinaties kijk je naast het smaakprofiel ook naar de intensiteit. Zo vraagt een licht gerecht om een lichte begeleider en naarmate gerechten ‘intenser’ worden mag de begeleiding ook intenser zijn – dat moet zelfs. Een gerstewijn bij een salade is niet in balans, net zo min als een pilsener bij Hemelse Modder past.

Een bier brouwen dat zich exclusief richt op de hogere gastronomische wereld lijkt mij derhalve een volledig foutieve aanname: alle bestaande bieren zijn culinair inzetbaar. Het klinkt mij net zo onverstandig in de oren als ‘mannen bier’ of ‘vrouwen bier’ maken, en misschien wel even onzinnig.

Resultaten uit het verleden…
Wie een aandeel koopt (het begint bij € 500) wordt mede-eigenaar van het brouwlaboratorium en barrelroom in Bussum. Drie bieren maakte men: Vuurzee, een ‘Vonkelbier’, zit vast in het pakket, terwijl Strandliefde (een “erotic wheatbeer” – ik verzin dit niet) en Avondrood (gerstewijn) uitverkocht zijn. Men belooft naast Vuurzee (in essentie een tripel met champagnegist en Pinot-Noir druiven) ‘limited editions’: “vatgerijpte, infused of hybride bieren met een gelimiteerde oplage voor de absolute fijnproevers”. Riskant businessmodel, maar dan heb je wel “het merk én de meest waanzinnige bieren om de gastronomische wereld te gaan veroveren.” Men lijkt niet op grote verkoopvolumes te mikken, in elk geval. 

Als je overigens ziet waar het op te halen geld aan zal worden besteed, dan schrik je je wezenloos: Sales/Marketing/PR, productontwikkeling en onder andere een brouwinstallatie voor 200 liter met vergistingstanks. Maken ze hun bier nu nog in jampotjes of zo? 

Overigens, ze willen per maand 40 hectoliter bier kunnen brouwen. J.W. Fukkink van Leidsch Bier merkte treffend op dat dit ambitieus is: “20 brouwsels per maand en dan moet je ook nog afvullen en etiketteren.” Mij lijkt dan ook, de groeiverwachting in aanmerking genomen, dat je beter een grotere installatie kunt aanschaffen – maar ik ben dus geen brouwer. Ik ben ook geen investeringsadviseur, overigens.

De waarde van het merk en de (nieuwe) brouwerij is berekend op € 2.500.000, waarbij ik geneigd ben te zeggen dat ‘vastgesteld’ meer op zijn plaats is, in aanmerking genomen dat men zich niet op volume lijkt te willen richten. Er wordt gestreefd naar 6% dividend – daarvoor moet wel winst worden gemaakt. Overigens koop je gaan aandeel maar een certificaat – als certificaathouder deel je wel mee in eventuele winst maar krijg je geen stemrecht. Na drie jaar kun je eventueel je certificaat verkopen, maar “Of je je certificaat kunt verkopen hangt af van de vraag en/of het aanbod. Het zou dus kunnen dat er geen vraag is en dat je je certificaat niet kan verkopen.” 

Lijkt mij iets om rekening mee te houden. Maak een zorgvuldige afweging, meer kan ik niet zeggen. In het huidige klimaat van Nederland Bierland, dat je gerust ‘op het kookpunt’ kunt noemen, is een crowdfunding een riskante affaire waarbij er een gerede kans is dat je de inleg niet meer terugziet. Maar goed, ik ben dus geen investeringsadviseur.

Proeven dan!
Overigens: waar hebben we het over, qua bier? Wie aandeelhouder wordt bespaart de lidmaatschapskosten van € 200 per jaar van de Members Club – en alleen Members kunnen via de webshop bestellen. Daarnaast meldt de site dat je De Goede & De Stoute kunt ‘beleven’ bij een aantal verkooppunten, waaronder enkele hotel-restaurants in Amsterdam. Treft dat even – dit is mijn woonplaats! Helaas kende noch The Lobby, noch W Hotel het bier of de brouwerij (“Nee, verkopen wij niet, en hebben we ook nooit verkocht”). Van verder onderzoek naar een proeflocatie heb ik maar afgezien.

Op Untappd zie ik een paar handenvol check-ins (waaronder van de oprichter) waarvan geen een in een fine-dining of gastronomische omgeving, of Campingpark De Bongerd moet een hidden gem zijn. Voorts de vermelding dat een 75 cl. fles 30 euro kost – iets dat mij rijkelijk betaald lijkt.
Ik vrees dat ik niet geschikt ben voor de lifestyle, zelfs de gehele beleving, van De Goede & De Stoute. Ik draag mijn lot dapper en in stilte, totdat de Vuurzee mij alsnog verzengt. Beter mij dan een inleg in deze crowdfunding.