Natuurlijk voel ik mij bevoorrecht als ik een uitnodiging krijg om de lancering van een nieuw bier mee te maken – dat is wel zo ongeveer waar mijn leven om draait (bier, niet uitnodigingen). Ik moet toegeven dat de meest recente uitnodiging helemaal een bevoorrecht gevoel gaf: niet per sé omdat het betekende dat ik, aansluitend aan de presentatie, in het Grootste Café van Nederland mocht aanschuiven bij de Vrienden van Amstel in Ahoy’, maar omdat Iets Nieuws van Amstel een zeldzaamheid is.

Amstel – ongefilterd.

Amstel heeft, als merk, een warm plekje in mijn hart. Dat warme plekje komt van de tijd dat ik bij Café Hoppe achter de tap stond (maar vooral op het terras liep) alwaar men Amstel schonk: met dat merk in de rug werd ik in 1998 Nederlands Biertapkampioen (categorie Individueel, ja ja) en dat moest worden gevierd. De brouwerij hing, om te beginnen, een trots en gevelbreed spandoek op met de tekst dat je hier een ‘kampioensbier’ kon krijgen, doneerde een tank bier (!) voor een feestelijke avond en stuurde mij en mijn vrouw een weekend naar Maastricht, all expenses paid. De feestavond overtrof alles en Maastricht was groots, inclusief bezoek aan de, toen nog operationele, brouwerij De Ridder. En eerlijk gezegd dronk in in die tijd het liefst Amstel bier – het pilsener bier, dus. Nog steeds ga ik af en toe even langs bij café De Ster, op de Martelaarsgracht in Amsterdam: niet alleen staan hier nog ware kasteleins in de loopgraaf, ze tappen er een tranentrekkend goed glas Amstel pils.

Over het merk zelf hoor je nooit zoveel: Nederlandse bierdrinkers hebben het merk hoog zitten, zeker gezien de ‘vriendenbier’ positionering, maar de beer geeks hoor je er nooit over. Op Heineken is het lekker schelden, want dat is de grote vijand, en Brand durven ze niet zo goed te beschimpen omdat ze allemaal wel eens een Up in de hand hebben en die thuisbrouwwedstrijd stiekem best geweldig vinden – Amstel wordt, in het beste geval, toch een beetje als het achtergebleven broertje van beiden beschouwd. En ik ben er helder over dat ik die mening niet deel: het pils is, voor mij, nog steeds een favoriet en het bockbier is niet voor niets een regelmatig prijswinnaar. Amstel brouwt gewoon goed bier.

En nu komt er dan Amstel Ongefilterd.Het is niets anders dan het gewone Amstel pilsener, maar dan wordt er geen filtering toegepast op het bier dat vanuit de lagertank naar de afvullijnen loopt. Zodoende blijft de gist (hoewel inmiddels dood, en naar de bodem gezakt) in het bier aanwezig, net als wat andere vaste stoffen die op zich niets meer ‘doen’ maar er nog wel zijn, en dat verrijkt de smaak. Als men het aangedurfd had dit bier vanaf de lagertank direct te verpakken en NIET te pasteuriseren hadden we een superspannend (maar snel bedervend) bier gehad, zoals ooit Swinkels Volmaeckt begon – maar dat is, begrijpelijkerwijs, teveel gevraagd. Amstel Ongefilterd wordt dus wel gepasteuriseerd en is even lang houdbaar als gewone Amstel (zes maanden) – het onderscheidende karakter zit hem in het feit dat het een troebel schenkende pils is waarin zich nog smaakbepalende elementen bevinden die je ook nog eens proeft.

Tsja – dat ziet er uit om in te ‘happen’, of niet!

Wat moeten we hiermee, is de even terechte als prangende vraag. Wel: persoonlijk vind ik het een dappere stap van Amstel om op deze manier weer terug te keren naar Het Product om over te praten, in plaats van De Vrienden die we, al of niet dankzij het bier, hebben of hadden. Precies zoals Heineken Extra Vers een (misschien vergezochte) manier is om aandacht te vragen voor een correcte bewaring en behandeling van het mooie product bier, en net zoals H41 een gedurfde stap in de biergeschiedenis is (niet alleen probeert Heineken een nieuwe bierstijl te introduceren, namelijk Wilde Lager – men experimenteert gewoon met de Ziel van het grootste biermerk ter wereld en laat een andere dan de A-gist zijn werk doen) kunnen we Amstel Ongefilterd niet als iets anders zien dan een terugkeer naar de bron, een terugkeer naar de oorsprong der dingen, en een duidelijke keuze binnen de Marketing Afdeling om Het Product weer centraal te stellen. Daarmee zijn we bijna terug bij u, de consument – u komt namelijk direct na Het Product.

Qua proeven is Amstel Ongefilterd best speciaal: het heeft iets meer alcohol dan ‘gewone’ Amstel (5,2% alc./vol. in plaats van 5%) en heeft een kruidige smaak, gepaard aan een romige afdronk en een iets intensere hopsmaak. Het is iets voller, met een fijne mousse, al moet gezegd dat wij louter de getapte versie proefden die op ideale koolzuurdruk werd getapt. De beleving is bijna dat van een Kellerbier, al is dat natuurlijk niet gepasteuriseerd – of een craft pils, omdat er smaakelementen in zitten die je normaal niet in dit soort groterschalig geproduceerde bieren aantreft, omdat die er dan uitgefilterd zijn. Het kan dus wel, bewijst Heineken daarmee maar weer: groot hoeft niet karakterloos te zijn. Natuurlijk is de gist die je drinkt dood – maar je PROEFT hem nu eens, en je ziet hem. Voor de beginnende bier avonturier is het natuurlijk een Godsgeschenk: aan alle kanten herkenbaar en toch avontuurlijk, zelfs complex. En toch gewoon een pils, die van fust en fles verkrijgbaar wordt.

Dit kon wel eens een revolutionair bier blijken, qua bruggen slaan tussen massa en elite, tussen smaakrijk en smaakvol, tussen evolutie en revolutie. Benieuwd naar jouw mening!