Het was me het weekje wel op biergebied – en juist omdat deze beide onderwerpen tot heel veel discussie op zowel de Blog als de Facebook pagina van My Life With Beer leidden, reden er nog even op terug te komen. In mijn ogen is er namelijk een ontwikkeling van historische proporties in werking gezet – en is er een stomme fout gemaakt die hopelijk wordt rechtgezet.

Laten we met de fout beginnen: Misset Horeca vroeg dit jaar voor het eerst inschrijfgeld als een Horecabedrijf aan de verkiezing ‘Café Top 100’ wilde meedoen. De competitie, in 1994 gestart, is uitgegroeid tot de toonaangevende Horecaverkiezing. Al die jaren werden de kosten gedekt uit commerciële sponsoring en advertentie-inkomsten van het magazine. Nu een aantal cafés om principiële redenen weigeren deel te nemen (ze zien inschrijfgeld als een onacceptabele barrière voor mogelijke inschrijvers waardoor het deelnemersveld en de uiteindelijke titel ernstig devalueren) ligt de knuppel in het hoenderhok. Deelnemers en juryleden mopperen dat ‘de wedstrijd natuurlijk wel geld kost, zoals reiskosten en consumpties van juryleden, en dat men wel een juryrapport krijgt! Daarbij betaal je ook voor deelname aan de marathon.’

Dat die vergelijking simpelweg mank gaat doordat er twintig jaar GEEN inschrijfgeld werd geheven, en nu dus de regels worden veranderd, is tot daar aan toe. Het bizarste is dat het inschrijfgeld (minimaal € 119) nauwelijks een druppel op een gloeiende plaat is: dit jaar doen slechts 178 horecabedrijven mee, en dat levert Misset Horeca minimaal € 21.182 op, zeg tien advertentiepagina’s. Ruim genoeg voor reiskosten en eindeloos veel bier en bitterballen – maar de kosten van de prijsuitreiking tijdens een ‘spectaculair evenement in het Hilversumse Studio 21’ zullen er niet van kunnen worden betaald.

Met een Prestigieuze erelijst die dit jaar voor het eerst minder afvallers dan prijswinnaars kent, hoop ik dat Misset Horeca volgend jaar twee zaken gaat veranderen: geen inschrijfgeld meer, en een prijsuitreiking in een gewoon, normaal café zonder poespas (maar met bier en bitterballen).

En dan was daar Heineken Extra Vers – het antwoord van een Hele Grote brouwer op de marktontwikkeling waarbij pils consumptie daalt en alle andere bieren stijgen. Het kwam de brouwer op het nodige geschamper te staan (‘Is gewone Heineken niet vers dan’ en ‘gewoon marketing gelul om extra schapruimte te verkrijgen’, voor de hand liggende reacties) en veel consumenten kijken de kat even uit de boom.  Toch is dit een historisch moment in Bierland.

De belangrijkste verbetering die dit initiatief teweegbrengt is dat de distributieketen van lagertank naar keel drastisch wordt verkort en, belangrijker, geheel gekoeld is. Het bier, dat onder invloed van licht, temperatuur en tijd veroudert wordt nu op al deze drie gebieden beter behandeld: lichtdicht, compleet gekoeld en sneller ‘in het glas’: als deze ontwikkeling doorzet genieten we straks allen van een veel hogere gemiddelde kwaliteit bier, een groot winstpunt in mijn optiek. Nu nog zien dat de consument het bier ook steeds koelt – anders is alle goede zorg voor niets geweest.

Net zoals Marqt (Gelderlandplein) onlangs een compleet gekoeld bierschap introduceerde is dit een historische stap in supermarktland. Ik hoop er op dat deze ontwikkeling doorzet en dat alle kwetsbare bieren (pils, IPA, witbier en Hefeweizen  bijvoorbeeld) straks volledig gekoeld worden geleverd en verkocht. Darauf ein Bier!