Misschien word ik mild, want dit is alweer een OHM blog post zonder dat tegen of over iets tekeer ga. Maak je geen zorgen, mild worden zal ik niet, er is gewoon weer fantastisch nieuws te brengen!

Hop pluk is arbeidsintensief, en gezellig.

Dit weekeinde bezocht ik een kleine weide in de buurt van Amsterdam om te zien hoe de hopplanten groeiden. Herinnert u zich mijn eerdere post over ‘Amsterdams Hophuis’ nog, een poging het onmogelijke te bewijzen, namelijk dat hop daadwerkelijk kan worden gekweekt in de buurt van onze hoofdstad, op de veengronden van Noord-Holland? Vijf soorten (Magnum, Hallertau, Saffir, Opal en (Belgische) Cascade worden er geteeld en toen ik aankwam, was men met de oogst begonnen. Volgend weekend hopen ze klaar te zijn. Mits het niet regent, verwachten ze een paar honderd kilogram binnen te brengen die vervolgens door Brouwerij de Prael gebruikt zal worden. De Prael heeft vorig jaar al een experimentele batch gebrouwen, zijnde Amsterdam Pale Ale, om te zien hoe de lokale hop zou presteren. Volgens mede-oprichter en brouwmeester Fer Kok was dat meer dan goed, en dus mogen we dit jaar verwachten dat de oogst op een of andere manier zal worden gebruikt in De Prael bieren. Welke stijlen moet nog worden besloten, hoewel een vers-hop bier een zeer reële kandidaat is.

Verse hopbellen in de droogkamer

Niet alle soorten groeien even goed op het veen, en het zal nog wel experimenteren blijven om de juiste soortverdeling voor de aanplant van de volgende jaren te bepalen. Vooral omdat de initiatiefnemers van Amsterdams Hophuis (die, voor nu, verkiezen onbekend te blijven) op zoek zijn naar uitbreiding van hun huidige driekwart hectare naar misschien wel vier hectare in de komende jaren, een hele belangrijke beslissing. Ik denk dat Opal en Magnum no-brainers zijn: Opal werd geoogst, en Magnum smeekte er om toen ik er was – ik testte een aantal. De geur van de Opal was vol en rijk: bij het opentrekken van de hop bloemen kwam het typische limoen en grasachtige aroma je meteen tegemoet. De Magnum was nog indrukwekkender: bijna adembenemend sterk en vol van lupuline – de olieachtige stof die je snel wilt drogen om te gebruiken bij het brouwen van bier voor zowel aroma als

Strengen Cascade, klaar voor de pluk!

bewaarbaarheid. Toen ik de hop bloemen in mijn handen wreef om de olie op te warmen, zodat je de aroma’s optimaal kunt waarnemen, lieten ze beiden het vertrouwde kleverige restant op de handen achter. Ze ruiken naar hop gedurende uren! Maar, het belangrijkst: lokaal geteelde hop is een realiteit en zal een volwaardig ingrediënt zijn om mee te werken voor brouwerijen die dat willen. De mensen achter Amsterdams Hophuis zullen meer over hun plannen (en dus zichzelf) onthullen na 1 januari 2017.

Zo komt voor Brouwerij De Prael de droom van het brouwen van een zo lokaal mogelijk bier steeds dichterbij. Ze kregen al veel lof met hun recente Code Blond – een biertje, gebrouwen met regenwater opgevangen op Amsterdamse daken. Wie weet kan de brouwerij ’s werelds eerste zijn om bier te brouwen met (gezuiverd) regenwater en lokaal geteelde hop. Lokaler dan dat kan niet, of wel? En kleine stap voor een brouwer, maar een grote sprong voor de mensheid!

Amsterdamse hop, in volle glorie!