OHIM – OPEN BRIEF AAN MR. ANTOINE BOSTEELS, BROUWERIJ BOSTEELS

Geachte Meneer Bosteels – van harte gefeliciteerd met de recente verkoop van uw familie brouwerij aan AB InBev. Ik moet toegeven dat ik het niet snap – ik bedoel, waarom u het deed. Ik schreef een soortgelijke open brief twee weken geleden aan de heer Carlos Britto, omdat ik zijn motivatie ook niet kon begrijpen. Ik hoop dat u mij zelfs maar het kleinste kattenbelletje wilt zenden zodat ik kan begrijpen waarom u Bosteels verkocht. Overigens heeft meneer Britto nog niet gereageerd. Ik neem aan dat hij druk bezig is zijn centen te tellen en niet kan worden gestoord door een of ander bierbloggertje met vragen. Het zij zo. Ik hoop dat u wel in staat bent te antwoorden – ik ga er van uit dat u inmiddels klaar bent met het tellen van uw centen.

Vader Ivo (l) en Antoine Bosteels in de brouwzaal

Vader Ivo (l) en Antoine Bosteels in de brouwzaal

Bij het lezen van de officiële verklaring vielen enkele opmerkingen mij op. ‘Na zeven generaties moet ik zeggen dat ik zeer tevreden ben met deze kans om de merken van Bosteels over te dragen aan een Belgische brouwerij, die in staat is om het toekomstig succes en de groei — nationaal en internationaal — te waarborgen’. Een mooie zin met bijna caleidoscopische kwaliteiten: er zit zoveel in en roept zo veel meer vragen op! Bijvoorbeeld, uw merken Kwak en Karmeliet groeiden met een snelheid van 20 tot 40 procent op jaarbasis, zowel nationaal maar vooral internationaal, en dat is toch een knappe prestatie. Geen reden om aan te nemen dat deze groei zou vertragen, voor zover ik weet. Hoe kan AB InBev dan helpen deze groei voort te zetten, of was het te veel voor uw team? Ik geloof ook niet dat u deze groei te langzaam vond dus ik sluit die reden uit – blijft de vraag hoe AB InBev kan helpen bij de voortzetting van deze groei, in aanmerking genomen dat ze vooral kostensnijders zijn?

Het familiale 'Brouwershuis' van Bosteels

Het familiale ‘Brouwershuis’ van Bosteels

Wat me echt trof was dat u AB InBev een ‘Belgische brouwerij’ noemt. De zetel van het bedrijf is nog steeds in België gevestigd, maar dat is alleen om fiscale redenen zo. Enkele Belgische families zijn nog steeds minderheidsaandeelhouder, maar in wezen is AB InBev een vanuit Brazilië geleide bancaire operatie, met het executive office in een chique NYC wolkenkrabber. Men heeft er evenveel oog voor individuele bieren en hun historische kwaliteiten als een Taliban-soldaat. Weet u nog hoe ze probeerden om de productie van Hoegaarden Wit naar Jupile te verplaatsen, in de hoop om de brouwerij van Hoegaarden te sluiten? Ik weet wel dat uw eigen brouwerij te klein is voor uw totale productie en dat tienduizenden hectoliters Kwak en Karmeliet al jaren elders worden gebrouwen (vooral bij Palm Breweries geloof ik) dus is dit misschien maar een academische kwestie. Toch roept AB InBev ‘een Belgische brouwerij’ noemen om een nieuw logo voor brouwerij Bosteels, met bijvoorbeeld een zandvlakte en een struisvogel er in verwerkt.

Vader en zoon Bosteels toasten ergens op.

Vader en zoon Bosteels toasten ergens op.

Ik veronderstel dat de echte reden zit in de kwestie van ‘zeven generaties’. Ik weet het niet zeker, maar vermoed dat u te maken heeft met hetzelfde probleem als Jan Toye, waarbij er binnen de familie geen opvolging is te vinden. Ik geef onmiddellijk toe dat ik niet in uw beider schoenen had willen staan: kwesties als deze vereisen Salomons wijsheid. Meneer Toye zocht en vond rentmeesterschap voor zijn familie-erfgoed bij het Nederlandse Bavaria, een familie brouwerij. Hij weet zijn bieren en traditie daar veilig. Toch is het een van de moeilijkste beslissingen die een mens ooit moet nemen, en ik respecteer Jan Toye voor zijn beslissing. Voor nu kan ik mezelf er niet toe brengen om u op dezelfde manier te respecteren: er wordt gezegd dat ook Duvel Moortgat geïnteresseerd was in het kopen van Bosteels maar dat de deal stukliep op de prijs. Duvel Moortgat is een familiale brouwerij, in de ware betekenis van het woord – zoals Bavaria en Palm Breweries familiaal zijn, en Bosteels was. Uit nieuwsgierigheid: wat wilde meneer Michel Moortgat dan wel betalen? Volgens de geruchten betaalde Carlos Britto ongeveer tweehonderd miljoen euro voor uw brouwerij. Zelfs als Duvel maar tot de helft had willen gaan, zou u zich dan niet beter hebben gevoeld? Ik weet dat dit zeker voor mij zou hebben gegolden. Maar ja, het zijn mijn centen niet.

Met de meeste hoogachting,

 

Rick Kempen

1 Comment
  • T0n
    september 27, 2016

    Als ik het zo lees moet ik een beetje denken aan V&D. Die werd na een aantal generaties ook verkocht…

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *