Elk jaar biedt de Amerikaanse Craft Brewers Conference een leerzame inkijk in de bakermat van de bierrevolutie – de revolutie die ook in Europa honderden nieuwe brouwers en brouwerijen inspireerde en duizenden consumenten deed inzien dat er meer is dan pils, blond, tripel en witbier alleen. Meer dan 13.000 aanwezigen brachten de afgelopen dagen met elkaar door, wisselden kennis en ervaring uit op seminars en deelden optimisme en zorgen met elkaar – de bierwereld is hier nog erg collegiaal. Hier wat feiten en cijfers voor u – en alweer geen definitie van wat ‘craft bier’ nu eigenlijk is.

Wel deelde de Brewers Association (BA), die deze conferentie al decennia organiseert, een mooie definitie van ‘kwaliteitsbier’ – kwaliteit van bier dat nieuw op de markt komt is ook hier vaak een bron van zorg aangezien niet elke nieuwe brouwer het vak ‘even goed beheerst’. In de ogen van de BA komt het neer op: ‘Kwaliteitsbier is bier, geproduceerd op verantwoordelijke wijze waarbij gezonde ingrediënten, consistente brouwtechnieken en goede productieprocessen worden gebruikt en waardoor het bier smaakkarakteristieken laat zien die consequent voldoen aan de verwachtingen die zowel de brouwer als de consument van dat bier hebben.’ Daar lijkt mij geen letter Chinees aan! Misschien dat het samenwerkingsverband CRAFT deze definitie 1 op 1 kan overnemen in haar, steeds beter verfijnde, afsprakenlijst en definitie set voor de onafhankelijke brouwers van Nederland!

Bart Watson, de econometrist die de BA in dienst heeft, knalde er eens wat cijfers uit: de gezamenlijke Amerikaanse Craft Brewers (ja, er is een definitie voor een Craft Brouwerij, maar niet voor Craft Bier) haalden in 2016 een marktaandeel van 12,3% met hun bieren op het totaal van de Amerikaanse bierconsumptie – en dat vertaalde zich in maar liefst 21,9% waarde aandeel. Anders gezegd: door ongeveer een achtste deel van het biervolume in Amerika te verkopen halen de craft brewers meer dan een vijfde deel van het geld op dat Amerika aan bier uitgeeft, een indrukwekkende vaststelling. Bizar wordt het als je bedenkt dat de twee grootste brouwerijen, voor het gemak nog even Anheuser-Busch en Miller-Coors genoemd, in de afgelopen vijftien jaar samen 25 miljoen barrel (bijna dertig miljoen hectoliter bier, zeg maar vijf keer de jaarproductie van Bavaria) aan jaarlijks geproduceerd volume hebben zien verdwijnen – bijna evenveel als de hoeveelheid bier die craft brewers nu per jaar in Amerika verkopen – terwijl ze winstgevender zijn dan ooit. Hun opbrengst per hectoliter is zodanig verhoogt dat ze letterlijk ‘meer geld verdienen met het verkopen van minder bier’. Denk daar maar eens over na…

En hoe zit het met de craft brewers – groeien we door? Ja en nee. De enorme getallen van de afgelopen jaren, waarin brouwerijen die al 150.000 hectoliter per jaar brouwden rustig met 30, 40 of zelfs 60% groeiden, die zien we niet meer terug. Maar dat is ook niet gek: naar mate de basis groter wordt moeten de percentages wel kleiner worden, het is anders vrijwel niet vol te houden. En zo liet Bart Watson zien dat de gehele groei van craft brewers verleden jaar misschien maar slechts 6% was (mede beïnvloed en gecorrigeerd voor en door het verdwijnen van opgekochte, en nu dus geen craft brewer meer zijnde producenten) maar dat dit nog steeds het vijfde, beste, jaar ooit was als je kijkt hoeveel extra volume men verkocht: 1,4 miljoen barrel, ofwel 1.650.000 hectoliter werd er aan de markt toegevoegd. De groei is er dus nog lang niet uit – maar drukker wordt het wel. De groei komt namelijk steeds minder van de ‘regionale brouwerijen’, zij die meer dan 20.000 hectoliter produceren en in meerdere staten verkopen, maar vooral van de brewpubs en microbrouwerijen. Lokaal, en daar sloot Bart met af, ‘Lokaal blijft Koning!’. Later zal ik dieper op deze gegevens ingaan – maar dat ook in Nederland de toekomst aan de brouwkroeg, of het lokale proeflokaal is, zoveel lijkt mij duidelijk.