Verloren bieren, verloren verstand

ice teaHalf afwezig door de Allerhande bladerend, op zoek naar Iets Smakelijks met rode bietjes, viel mijn oog op een paginagrote advertentie voor Wieckse Witte & Ice Tea Green. De zoveelste smaakvariant, met 2% alcohol. Enkele pagina’s verder was daar, Godlof, de alcoholvrije variant van Grolsch. Ice Tea Radler, waarom ook niet. Mijn vreugde kende geen grenzen meer na de advertentie van Pure Leaf, die een ijsthee ‘van echte THEE blaadjes’ aanprees. Eindelijk is het gedaan met ice tea, gemaakt van versleten Oekraïense tractorbanden. Ik was in de vaste overtuiging dat de wereld niet gekker kon, hadden brouwer en Pepsico het verstand verloren? De wereld bleek gekker te kunnen.

Wild Princess

Wild Princess

Mijn blogs zijn al te lang, maar in de afdeling ‘neem brood mee voor onderweg’ publiceerde Roel Mulder (die ik om veel redenen hoog heb zitten) een novelle van 1.250 woorden onder de pakkende titel ‘pils is ten dode opgeschreven’. Hierin zet hij het mes in Heineken (in zijn algemeenheid), H41 (in het bijzonder), bouwvakkers (in zijn algemeenheid) en bier van het pilsener type (in het bijzonder). Ik ben Roel zeer dankbaar omdat hij mij op het spoor zette van Princessebier dat door Anchor Brewing werd na gebrouwen als jubileumbier voor In de Wildeman. Het spreekt dat ik het respecteer als iemand niet van pilsener, of een individueel merk, houdt. Waar ik geen bewondering voor heb is als iemand een schotschrift spelt waaruit valt op te maken dat hij het bewuste bier niet gedronken heeft. Dat is eenvoudigweg niet chique. Dan weet je eenvoudigweg niet waarover je het hebt – zelfs de hoofdredacteur van Pint Magazine zou dit niet doen.

Craft lager - uit Amerika nog wel!

Craft lager – uit Amerika nog wel!

Het streelt mij zeer dat biervrienden het op Facebook voor mij opnemen maar het is natuurlijk niet nodig: eer ik ten prooi val aan het ‘Westvleteren effect’ zullen de kiekens tanden hebben. Mijn smaaknotities zijn allesbehalve heilig, en ik discussieer er graag en vaak met Jan en alleman over – met Roel Mulder kan dat alleen niet, want vrij vertaald zijn ‘zijn verwachtingen bij het zien van de merknaam Heineken historisch laag’. En als je dan ook nog eens niet het bier in kwestie geproefd hebt, is een gesprek nutteloos. Overigens is dat heel jammer, want de novelle bevat tal van waarheden en terechte opmerkingen. Waarbij ik wel wil aantekenen dat ik er van overtuigd ben dat pilsener, en lager, op het punt staan herontdekt (en hergewaardeerd) te worden: craft lager is aanstaande en we gaan een smakelijke toekomst tegemoet, in Bierland. In hoeverre de Wild Lager serie van Heineken daarin een bepalende rol gaat spelen is aan de consument, die het een eerlijke kans zal geven. Die proeft het product en velt dan het oordeel, hetgeen iets anders is dan als een Don Quichot langs de heirwegen van het internet te trekken.

1 Comment
  • Marcel Plaatsman
    mei 11, 2016

    Dat ik van pils houd is geen geheim. Uit de stal van Heineken kan ik Brand UP nog best smaken, het gewone pils vind ik niet bijzonder. Maar ik schrijf geen brouwerij af omdat hun meestverkochte bier me niet bekoort en al helemaal niet als ze dus ook nog bier maken dat ik wél lekker vind.
    Naar dit nieuwe bier ben ik voorlopig ook erg benieuwd (ik heb het in Alkmaar nog niet gezien, maar ik ben vrijdag weer in Amsterdam, wie weet zie ik ’t daar op ’n raam staan).

    Afgelopen weekend dronk in Mechelen “nr. 13” van The Ministry of Belgian Beer, een voorbeeld van traditioneel pils vol smaak. Van dat soort pils verwacht ik inderdaad dat het de bierwereld gaat veroveren. Voor hoppige smaken is pils de meest geschikte stijl, nu er brouwers opstaan die goed genoeg zijn onderlegd om ondergistend te brouwen zullen ze die stijl vast meer en meer omarmen, zolang wij hop lusten.

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *