Ik kan gerust zeggen dat wat ik heb meegemaakt op zaterdag 19 september een vrij unieke samensmelting van ambachten was. Brandt & Levie, ambachtelijke worst makers in Amsterdam, gaven een exclusieve rondleiding in hun gebouwen gevolgd door wat treffend was aangekondigd als het ‘Worst Beer Dinner’. Als je geen Nederlands spreekt snap je de woordspeling niet – maar geen zorgen, veel Nederlanders bleken het ook niet te snappen.

De worsten fermenteren, net als bier…

Jiri Brandt en Samuel Levie stichtten hun ambachtelijke slagerij samen met Geert van Wersch in 2011. Ze kennen elkaar al jaren en op een gegeven moment zaten ze in Italië, op een Slow Food zoektocht naar alles wat er te leren is over de kunst van het gebruik van varkensvlees in het algemeen en worst maken in het bijzonder. Daar ontmoetten ze een Amerikaan met ze bevriend raakten en contact hielden. Deze Andrew Gerson is nu de chef-kok van Brooklyn Brewery. Zijn werk is om de wereld af te reizen en mensen bekend te maken met de geneugten van bier aan tafel. Zijn reizen brachten hem naar Amsterdam, om samen te werken met lokale chefs en zijn oude vrienden Brandt & Levie. En dat leidde tot ‘Worst Beer Diner!’

Netjes in het gelid hangen de varkens te wachten op wat ze worden mogen!

Ik zal jullie niet vervelen met alle details, maar Bier&cO vloog enkele speciale Brooklyn bieren in voor de gelegenheid. Trouw aan de principes van Slow Food werkt Gerson alleen met seizoensgebonden producten en dat bepaalt het menu. Dan bepaalt hij de combinaties met de veelzijdige bieren van Brooklyn Brewery en het feest kan beginnen. Het volledige menu is te lezen op de Facebook-pagina van een van mijn collega’s, ‘de’ Bart van Kleef, die zijn altijd unieke rol speelde bij de totstandkoming van dit evenement. Twee van de zes gangen bliezen me uit mijn schoenen!

Coquilles met bloedworst is al een killer maar de dunne plakjes appel, gebakken ui en een duivels delicate kleine saus maakte het tot een atoombom-achtige smaaksensatie. Begeleid met Local 1 (een Belgische stijl Zwaar Blond – denk Duvel) die op vaten van Amerikaans eiken heeft gerijpt met droesem van cider, werd het zelfs een combinatie van H-bom niveau. Toch was de harmonie het meest indrukwekkende van dit gerecht. Gewoon briljant.

De filet met herfstgroenten was indrukwekkend, mede door de opmaak van de borden die leken op een Karel Appel schilderij uit zijn ‘gooien met verf tijd’, maar de tweede van twee desserts was opnieuw een totale knock-out. Het eerste dessert had een verrassend element, mousseline gekleurd met varkensbloed  – maar de Chocolate Bacon Caramel gekoppeld aan Cuvée Noire (een bier dat buiten alle stijlen valt, maar denk Belgische gist, stout en veel restsuiker om te spelen met sinaasappelschil) blies het probleemloos van tafel. En zo eindigde de avond af, hoewel ik het dessert bij het ontbijt nog proefde. Deze bijeenkomsten waarbij verschillende ambachten elkaar ontmoeten en samenwerken- we gaan er meer van zien ….